„A gdy zabrakło wody w bukłaku,
ułożyła dziecko pod jednym z krzewów,
po czym odeszła i usiadła opodal,
tak daleko, jak łuk doniesie, mówiąc:
nie będę patrzyła na śmierć dziecka.”
Rz 21,15
NOWY POCZĄTEK – 3 MIESIĄC
To zwyczajne, że kobiety noszą poczęte dzieci w swoim łonie, pod sercem…
Ja noszę moje/nie moje dziecko w głowie i w sercu.
Moje myśli otulają jego zmieniające się kształty, patrzą w oczy, które jeszcze nie reagują na światło.
Nasłuchuję miarowego bicia serca .
W mojej głowie kotłują się emocje: lęk, niepewność, tęsknota, ekscytacja. Pragnienie, którego nie zaspokoję – by uchwycić dłoń mamy MALEŃSTWA i wesprzeć ją w tej drodze.
„Bóg usłyszał jęk chłopca i Anioł Boży zawołał na Hagar z nieba:
« Cóż ci to Hagar? Nie lękaj się, bo usłyszał Bóg jęk chłopca tam leżącego»
Rz 21, 17
To zbyt wiele, ale jednak chcę być takim „aniołem”, który przemówi do jej serca: „ nie bój się, ja będę mamą dla twojego dziecka”.
Mój mąż/TATA towarzyszy mi swoją cichą obecnością . Słucha wytrwale, przygotowuje się razem ze mną. Nieustannie przekonuje mnie, ze to nie nasze wspólne szaleństwo. Ale…
Nasza miłość jest
wzajemna,
nasza miłość jest
płodna.
My pragniemy MALEŃSTWA,
aby nasza miłość
była realna.
Mój mąż/TATA delikatnie, ale stanowczo sprowadza mnie na ziemię i oswaja z myślą, że jeszcze bardziej niż ja/ my – DZIECKA ,
ONO potrzebuje NAS.
Bo jest… rośnie rozwija się.
A nie może przecież żyć bez
MAMY i TATY.
„Józefie z galilejskiej ziemi…
Nic na świecie nie jest godny Boga
Najmilszy jest mu ten pokorny.
On ci zaufał i Ty zaufaj
Siłę się mierzy miarą pokory
Jakub Tomalak „Psalm zawierzenia”
Mama
Wesprzyj Fundację szybkim przelewem lub BLIKiem
